Baldacci, David | De schuldigen

David Baldacci - De schuldigen David Baldacci’s nieuwste spruit aan een inmiddels indrukwekkende boekenboom is een mix van John Grisham (juridisch plot) en het eigene van Baldacci (actie, geheime dienst en spanning). Hoewel de spanning in dit deel sterk begint, valt deze al snel behoorlijk weg, om pas tegen de tweehonderdste bladzijde weer volop terug te keren. Ook is het leestempo dan wat meer opgevoerd.

Opnieuw ontmoeten we hoofdpersoon Will Robie en zijn charmante vriendin en strijdmakker Jessica Peel. Beide personages komen we ook tegen in eerdere thrillers van Baldacci. Hij brengt ze graag weer ten tonele!

Robie is op missie. Dit keer gaat het mis. Volledig mis. Voor het eerst is hij niet in staat de trekker over te halen: ‘Robie ontspande zich volledig – zijn bloeddruk daalde, zijn hartslag vertraagde, zijn ademhaling werd gelijkmatig en diep – tot cold zero. Of eigenlijk hadden al die dingen moeten gebeuren. Maar ze gebeurden niet. Niet een ervan.’ Eenmaal terug van zijn missie moet hij eerst met zichzelf in het reine komen, voor hij opnieuw een missie kan aangaan. Dan gebeurt het ongelooflijke: zijn vader, met wie hij al tientallen jaren geen contact meer heeft, belandt in de gevangenis op verdenking van moord. Robie ziet zich genoodzaakt terug te keren naar zijn geboorteplaats Cantrell. Een stadje waar veel, heel veel mis is. En waar het niet blijft bij een moord. Robie komt achter een groot kindermisbruikschandaal. Maar er speelt meer, heel veel meer. Robie zet alles op alles om zijn vader uit de cel te krijgen en om samen met Jessica de moorden op te lossen. Maar het gevaar komt uit geheel onverwachte hoek…

Baldacci levert ons een fraaie samenvatting van zijn verhaal, die uitnodigt het direct te willen lezen: ‘Normaal gesproken had Robie zijn tegenstander gewoon aangevallen en gedood. Maar hij had geen wapen, een onbruikbare arm en een jochie van twee in zijn goede arm. En een partner die dringend geneeskundige verzorging nodig had. En een gewapende seriemoordenaar vlak achter hem.’ De schuldigen is bij vlagen een spannende thriller. Met verve geschreven. Het enthousiasme spat er weer vanaf. En toch… bekruipt me het gevoel dat het allemaal minder is dan voorheen. Zeker het eerste stuk is wat aan de trage kant. Er wordt teveel beschreven. Een verontrustende vraag dringt zich op: zijn we klaar met Will Robie en Jessica Peel?

Het eind van het verhaal is echter superspannend. Je vliegt erdoor. Ook de wat meer reflectieve gedachten in het boek zijn mooi, ondanks het clichématige: ‘Om vooruit te kunnen, moet je eerst achteruit. Je moet terug naar af, dat is je basis. Dan kun je vooruit. Maar tot die tijd kun je niets.’ En verderop: ‘Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen leven en moet leren leven met de keuzes die hij of zij maakt. (…) als we maar lang genoeg leven, spreken we altijd uit ervaring.’ 

Een groot minpunt is het taalgebruik. Ik heb niet de indruk dat er in voorgaande boeken van Baldacci zoveel werd gevloekt als in dit verhaal. Dat doet afbreuk. Dat heeft een goede schrijver als hij is, toch niet nodig? Of ligt het puur aan de vertaalster? Wikkend en wegend mag de conclusie wel getrokken worden dat De schuldigen een prima thriller in zijn genre is, maar niet heel veel meer toevoegt aan het reeds bestaande in zijn soort.

 

Baldacci, David | The Finisher

the finisherWanneer je denkt aan het genre fantasy en aan de doelgroep Young Adult (14+) doemt de naam van David Baldacci niet snel aan de leeshorizon op. De veelschrijver van zeer spannende en veel gelezen thrillers voor volwassenen waagt zich aan dit genre.  De conclusie luidt: schoenmaker blijf bij je (thriller)leest!

Aan ‘het jasje’ ligt het zeker niet. Een prachtig ogend boek neem je ter hand. Uitstraling heeft het zeker en een zekere ‘suspense’ straalt dit boek wel degelijk uit. Maar de vorm zegt in dit geval weinig over de inhoud.

‘Wat zou jij doen als je ontdekte dat alles waar je ooit in geloofde niet waar was? Wat als alles mogelijk was, zelfs het onmogelijke?’ De achterflap belooft veel goeds. Helaas worden deze vragen maar matig beantwoord. Gelukkig komt er dan ook een vervolg waar de lezer vast meer antwoorden krijgt, dan de vragen waar hij nu mee blijft zitten aan het eind van dit verhaal.

Vega Jane, de hoofdpersoon uit dit boek, is een meisje van 14 jaar. Ze is getuige van de ontsnapping van Quentin Hermes. Hij verdwijnt in het moeras. Wanneer blijkt dat hij een merkwaardige kaart voor Vega heeft achtergelaten, gaat zij op onderzoek uit. Hermes beschrijft in een geheimzinnig boek een wereld vol vreemde, mysterieuze wezens. Is er dan toch een andere wereld voorbij het moeras? Maar…er is nog nooit iemand teruggekeerd. Op zoek naar een beter leven dan dat ze nu leidt in het armoedige dorp Bitterbos en op jacht naar de ultieme waarheid die haar kan vrijmaken van de haar bekende wereld, waagt Vega zich met gevaar voor eigen leven in een vage zoektocht met vage mensen en wezens, meer mensen om zich heen verliezend dan dat ze wint.

De hamvraag is: wat bezielt Baldacci om een dergelijke ‘fantasystory’  voor jongeren te schrijven? En misschien nog wel belangrijker: zit de lezer nog wel te wachten op eenzelfde verhaal als The Hunger Games (Suzanne Collins) en Divergent/Insurgent (Veronica Roth)? Het lijkt een hype te zijn waar een beetje gerenommeerde auteur zich aan durft te wagen of zich eraan brandt…Het antwoord is minder spannend dan de vraag stellen…

Eerlijk is eerlijk, het boek kent een interessante ondertitel, mooie motto’s van Lewis Carroll en J.R.R. Tolkien en een van de auteur zelf waarin hij de lezer waarschuwt en ‘bedreigt’ en kent leuk gevonden hoofdstukaanduidingen met bijzondere titels. En toch…het verhaal komt zeer moeizaam op gang, is veelal voorspelbaar, kent verschillende vreemde karakters en benamingen (wat het lezen niet vergemakkelijkt in eerste instantie) en eindigt te abrupt. Pas echt op het eind kom je als lezer er goed in en leef je intens mee met Vega Jane. Het taalgebruik is ronduit slecht. Er staan veel vloeken in. Jongeren, de doelgroep immers, hoeven hier niet mee geconfronteerd te worden. Baldacci heeft een poging gedaan om een Narnia-achtige setting te creëren  en een spannend verhaal a la Harry Potter te schrijven, maar hierin is hij niet geslaagd. Baldacci is gewaarschuwd: schoenmaker, blijf bij je leest!