Dekker, Ted | Anno Domini 30

anno domini 30Francine Rivers, Bodie Thoene en Lynn Austen gingen hem al voor: ze schreven een roman waarin Bijbelse personen figureren. Namen de andere schrijvers steeds een Bijbels figuur als hoofdpersoon, Ted Dekker kiest ervoor de hoofdpersoon fictief te laten zijn, maar haar wel in ontmoeting te brengen met vele authentieke bijbelfiguren.

We volgen de verstoten dochter van de koning van de Kalb (een bedoeïenenstam). Deze koning wordt van de troon gestoten door zijn onbetrouwbare zoon. Om haar volk te redden, moet ze naar Palestina gaan om om hulp te vragen van de koning Herodes. Maviah, zo heet ze, wordt de inzet van een grove machtsstrijd. Onrecht op onrecht wordt haar aangedaan, maar ze zet door. En juist als de nood het hoogst is, ontmoet ze een rabbi die op dat moment rondreist in Palestina. Hij zet haar op het spoor van haar uiteindelijke verlossing.

Ted Dekker staat erom bekend dat hij spannende verhalen vertelt en dat hij daar niet zelden symbolische lagen in aanbrengt. Dit boek is maar matig spannend. Natuurlijk is het allemaal gruwelijk wat de hoofdpersoon overkomt, maar gruwelijkheden maken een boek niet per se spannend. De aaneenschakeling van ontmoetingen (de apostelen, Nikodemus, Maria en Stefanus) is gezocht. Ook de Bijbelse verwijzingen die Dekker in dit boek stopt, zijn maar weinig subtiel. De zoon die zijn vader van de troon stoot (Absalom en David) de woestijnreis naar het beloofde land, de ster die naar Jeshua (Jezus) leidt: het is allemaal niet te missen en erg nadrukkelijk. Maar daarvan kun je nog zeggen dat het bedoeld is voor de minder Bijbelvaste lezer.

Ronduit hinderlijk vind ik persoonlijk de monologen van de hoofdpersoon, waarin Dekker op een bijna dogmatische manier de bekeringsgeschiedenis van Maviah beschrijft. Ook de beschrijving van de eerste vrouw van Herodes, die opgewonden raakt van een strijder die Maviah meebrengt, is bijna koddig.

Wat mij betreft is dit een eenmalig uitstapje van Dekker en gaat hij gauw weer verder met het schrijven van thrillers, waarin de Bijbelse betekenis voor de fijnproever elegant verstopt zit.

Dekker, Ted | Cirkel-serie

Cirkel‘Er is niets nieuws onder de zon (…) maar het houdt ons bij de les. Dat je iets niet kunt zien, betekent nog niet dat het niet bestaat. Ze keken elkaar aan en Kara knikte uiteindelijk. (…) Misschien is dit jouw boodschap voor jouw wereld.’

Groen, Zwart, Rood en Wit. De schrijver van de eeuwenoude strijd tussen goed en kwaad voltooit zijn meesterwerk. Wat maakt deze serie zo aantrekkelijk? Wat is fascinerend? Een zoektocht door het ultieme meesterwerk van Dekker.

Groen is het begin en tegelijk het einde van de Cirkelserie. Het leest als een cirkel. De lezer kan beginnen met Groen of als de serie reeds bekend is, eindigen met Groen. Alleen de titels zijn al fascinerend: de kleur van de titel vertoont volstrekt geen gelijkenis met de rest van de voorkant. De achtergrondkleur is de kleur van het voorgaande deel. Is het nog te volgen? De titels van de vier boeken geven haarfijn de symboliek weer van het voorliggende deel. Groen, Zwart, Rood en Wit bevatten respectievelijk de thema’s: nieuw leven of begin van het leven, de dood, verlossing door bloed, reiniging/heiliging/nieuw leven. De vraag wordt aan het begin van Groen dan ook logischerwijze gesteld door de uitgever: ‘Waar begint de Cirkel? De keuze is aan jou.’

Met de Cirkelserie heeft de lezer boeken in handen die je raken. Die je vastgrijpen. Die je beklemmen. Die je hart raken, die je doet snakken naar verlossing van je eigen pijn, nood, verdriet. De Cirkel laat je nooit meer los! Voor de onervaren Dekkerlezer is de serie absoluut even doorbijten. Maar wanneer je eenmaal je tanden erin hebt gezet, blijf je lezen en herlezen. Want dat ga je doen, herlezen. Niet omdat je het niet direct allemaal begrijpt, maar omdat je telkens weer met nieuwe inzichten wordt geconfronteerd. Ondanks het fantasy-achtige epos, dat enigszins doet denken aan de Donkere Torenserie van Stephen King, roept het verhaal veel herkenning op. De lezer zal zich zeker gaan identificeren met een van de hoofdpersonen en wordt emotioneel meegezogen in de gedachten, ervaringen, spirituele gebeurtenissen van de personages, de gevoelswereld en de buitengewoon intrigerende wezens in de boeken.

De Cirkelserie is een grote allegorie: die van leven met en zonder Jezus. Welke kant kies jij? De schrijver lijkt nadrukkelijk de eigen keuze voor of tegen Jezus neer te leggen bij de lezer. Maar, zo laat hij de hoofdpersoon Thomas zeggen: ‘De vrije wil van de mens lijkt altijd tot een ramp te leiden.’ Dit is fascinerend. De geoefende Dekkerlezer zal veel motieven en symboliek tegenkomen die terug te vinden zijn in andere boeken van de auteur, zoals Verboden (deel 1 uit de serie The book of Mortals). Het thema van de verlossing en vergeving, de strijd tegen de zonden, de overwinning op het kwaad zijn steeds terugkerende onderwerpen in Dekkers boeken. Een stuk herkenning en eenduidigheid in Dekkers oeuvre is niet verkeerd. Het kan de lezer helpen meer en beter zicht te krijgen op Bijbelse waarheden en waarden in het leven die er toe doen.

De Cirkelserie: vier boeken, twee werelden, een verhaal…Welkom in de Cirkel. Zo presenteert de serie zich op de flaptekst. Zoals was voorspeld door profeten, vernietigde in de eenentwintigste eeuw een Apocalyps de aarde. De Cirkel is nu een verlaten plek die zich al tien jaar moet redden zonder verlosser. Elyons volgelingen worden verscheurd door twijfel. Hoe kun je blijven geloven in een betere toekomst als de wereld om je heen een chaos is? Een pijnlijke ruzie(die duidelijke lijnen vertoont met de ruzie tussen koning David en zijn zoon Absalom in de Bijbel) loopt uit op een duistere oorlog en een wanhopige Thomas Hunter probeert de enige, ongrijpbare oplossing te vinden.

De geschiedenis van de wereld is opgetekend in de zogenaamde Boeken der Kronieken. Het verhaal begint in de toekomst. Resultaten behaald in de toekomst, bieden geen garantie voor het verleden is hier het devies. In de wereld van de Cirkel, een verre toekomstwereld, is wat ooit geestelijk en onzichtbaar was, nu fysiek en zichtbaar. Alles wat goed en kwaad was, kon je nu zien en voelen en aanraken en proeven. Maar met het verstrijken van de tijd sloot de mensheid haar ogen voor wat echt was en werd blind voor de krachten die haar omringden. ‘Open je ogen en je zult het zien…’ Zo krijgt de lezer oog voor de geestelijke strijd die de mens voert tegen de geestelijke boosheden in de lucht. De strijd gaat niet tussen vlees en bloed. (Efeze 6) Het kwaad in de mens wordt verbeeld in het verhaal door een fysiek virus, een ernstige huidziekte die het hele lichaam van de zondige mens buiten Jezus aantast. Je kunt er alleen van afkomen door te verdrinken in een van de rode meren van Elyon. Dan wordt je lichaam gereinigd van de besmetting en ben je een nieuwe schepping. De kunst van Dekker is, dat hij de lezer meeneemt de rode meren in en laat voelen wat het is om van een geestelijk dode een geestelijk levende te worden. Dat is knap gedaan. Dat is het verteltalent van Ted Dekker.

Groen is het begin van de serie? Na de serie helemaal gelezen te hebben, is het advies om dit deel echt als laatste te lezen. Begin met Zwart. Wanneer je begint met Groen, wordt er zoveel verteld en komen er zoveel namen langs zonder dat er expliciet vermeld wordt wie het zijn en wat voor functie ze hebben in het verhaal, dat het je duizelt. Groen veronderstelt ten diepste dat je de rest van de serie eerst gelezen hebt. Niet alles valt direct op zijn plaats, pas helemaal aan het eind begrijp je eigenlijk de strekking van dit deel en doet het je ademloos verder lezen in Zwart. Eenmaal in de achtbaan van de Cirkelserie gekomen, blijf je voortdurend over de kop gaan!

Dekkers schrijfstijl is beeldend: ‘Er was niets anders wat ertoe deed dan de hand vasthouden van degene die jou had gevormd met zijn adem.’ (…) ‘Omdat hij mens was, (…) en mensen over hun tekortkomingen struikelden alsof het te grote schoenen waren.’

Diepe gedachten die de lezer in filosofisch gepeins doet verzinken treffen we geregeld aan: ‘Absoluut goed en kwaad waren niet meer dan constructies die waren verzonnen door mensen die de behoefte hadden om hun dagelijks leven te begrijpen en te ordenen.’ In de namen van personen verweeft Dekker veel Bijbelse symboliek, zoals bij de volgende 3 namen: Ismael, Judin en Chrystin. (een verwijzing naar de 3 grote wereldgodsdiensten) Dit gebeurt soms expliciet. Dekker laat ook wel wat over aan de interpretatie van de lezer zelf en doet op verschillende plaatsen een beroep hierop.

Naast veel diepe waarheden en poëtische, sfeervolle, betekenisvolle uitspraken is de Cirkelserie evenals veel andere boeken van Dekker ook heerlijk leesvoer dat bol staat van de spanning, razendsnelle wendingen, ingenieuze plots en een goede, functionele dosering romantiek. Dit laatste aspect wil in een duo-schrijverschap nogal eens inboeten op de kwaliteit van het verhaal. Zowel de onervaren als de ervaren thrillerliefhebber zal bij Ted Dekkers ‘magnus opus’ zijn hart kunnen ophalen.

Dekker, Ted | Verboden

VerbodenEen fraaie voorkant, een intrigerend plot, een nieuw schrijversduo. Welkom in de nieuwe trilogie: The Book of Mortals. Ted Dekker, de schrijver van de strijd tussen goed en kwaad, pakt de pen op met de wat minder bekende Tosca Lee. (auteur van Lucian en Chawa) Al eerder had Dekker een partnerschap met o.a. Paretti (Het Huis) en Erin Healey (Vuur). Het is altijd wat gewaagd om samen met een ander een boek te schrijven. Opnieuw is het hem gelukt een geslaagd verhaal neer te zetten.

Nu de wereld is ontsnapt aan de Apocalyps, breekt er een nieuw tijdperk aan. Alle bedreigingen voor de mensheid zijn verdwenen. Alle emoties ook. Op een na… Angst.

In een wereld die vredig is, maar waar tegelijk mensen worden geregeerd door de angst, ontdekt een man de diepe waarheid achter deze wereld. Het menselijk hart is ontdaan van alle emoties en de mensen zijn levende, geestelijk doden. Nadat Rom, de hoofdpersoon, een flesje oud bloed vindt, verstopt in een dagboek, neemt hij hiervan een slok en krijgt plotseling ongekende en oncontroleerbare hartstochten. Rom krijgt alle emoties terug. Hij is levend gemaakt door van het bloed te drinken. (symboliek!) Nu heeft hij de kennis (en de macht) om de mensheid tot leven te wekken. Maar dit is niet zonder gevaar. Het is in feite verboden. Verboden: een boek dat gaat over de rol van menselijke emoties tegenover de logica van de wetenschap.

Voor de Dekkerfans geen nieuwe inzichten, wel een spannend en origineel verhaal. Een wereld in de toekomst die trekjes vertoont van de Middeleeuwen is bizar. Dekker weet als geen ander beide ‘werelden’ te verbinden. Dekker is een meester in het vertellen van sprookjesachtige parabelen. Verhalen met een moraal. Maar dan wel gruwelijk spannend. Jammer is dat de romantiek in dit verhaal de vaart er enigszins uit haalt.

Dekker, Ted | Het Heiligdom

Het Heiligdom

Welkom in de hel. Welkom in Basal. Welkom in de gevreesde experimentele gevangenis waarin alles draait om het teruggaan naar de basis van het menselijke bestaan, het fundament van onze ziel. Welkom terug priester Danny Hansen. (hoofdpersoon uit Dodenakker, red.)

In dit vervolg op Dodenakker gaat het verhaal verder waar het vorige boek eindigde. Het is niet per se nodig om dit deel gelezen te hebben, omdat de lezer her en der ingewijd wordt in het voorafgaande deel. Priester Danny Hansen zit een celstraf uit van 50 jaar voor de moord op enkele mannen. Hij heeft zich voorgenomen het geweld uit zijn leven te bannen, maar die keus wordt zwaar op de proef gesteld. Hij wordt uitverkoren door directeur Pape van de ‘State Corrections Facility’ om opgenomen te worden in, wat Pape liefkozend noemt, ‘het heiligdom’. Hier maakt Danny kennis met het gestoorde gedachtegoed van de directeur. De hevige, psychische martelingen stellen Danny’s geduld extra op de proef. Ondertussen krijgt Renee Gilmore, vriendin van Danny, te maken met een vreemd telefoontje en een afgehakte vinger. Een macaber spel volgt waarin de strijd op leven en dood een belangrijke plaats inneemt. Als Renee faalt, sterft Danny; faalt Danny, dan sterft Renee.

Het Heiligdom is een echte Dekker. Alle Dekker-ingrediënten zijn opnieuw van de partij: geheimzinnige personages, duivelse elementen, religieuze dilemma’s, menselijk lijden, de blijvende strijd tussen goed en kwaad en een dijk van een boodschap. Mooie frases vind je genoeg in dit boek. Een voorbeeld: “Een man die uit de gratie raakt bij zijn broeders, is geen broeder.” Een belangrijk principe van de werking van het instituut wordt als volgt omschreven: “Basal is niet gebouwd om jou te vernietigen, hoezeer je dat ook mag hebben verdiend, of om je bij de maatschappij vandaan te houden, maar juist om je te repareren terwijl je nog kunt worden gered.”

Straf en genade, gerechtigheid en onrecht zijn duidelijk aanwezige motieven. Ontzettend heftige en gruwelijk gedetailleerde scenes maken van Het Heiligdom een zinderende pageturner. Het verhaal doet je denken aan de serie Prison Break, maar dan in optima forma. Het lezen van dit spannende boek is uiteindelijk een haast sacrale belevenis die nog lang blijft haken in de gedachten.