Maron, Isa | Eindspel

Het laatste deel uit de serie De Noordzeemoorden, getiteld Eindspel, geschreven door thrillerschrijfster Isa Maron ligt voor me. Reikhalzend keek ik uit naar dit laatste boek, in de wetenschap dat het hierna echt gedaan is. Met de spreekwoordelijke finish in zicht, begon ik aan dit deel. De verwachtingen waren hooggespannen.

In Amsterdam – Noord worden de lichamen van een bejaard echtpaar gevonden, gruwelijk toegetakeld. De inmiddels bekende rechercheur Maud Mertens wordt op de zaak gezet. Ondertussen vordert het onderzoek uit de eerste 3 delen gestaag, in samenwerking met haar collega Niels en aanstormend politietalent Kyra Slagter. Kyra’s zus wordt nog steeds vermist. Een seriemoordenaar die vastzit in de gevangenis in Engeland weet meer van deze verdwijning. Kyra gaat op bezoek bij hem. Vastbesloten om alles uit hem te halen om zo haar verdwenen zus terug te vinden: dood of levend… De uiteindelijke finale is spannend, strak en iets ‘te’.

Isa Maron weet de verwachtingen met Eindspel wat mij betreft niet helemaal waar te maken. Ik stoor me aan de vele herhalingen en verwijzingen naar eerdere boeken uit de serie. Gegevens die de thrillerlezer allang weet worden opnieuw opgerakeld. Dit haalt de vaart flink uit het verhaal. De intrige met betrekking tot het vermoorde hoogbejaarde echtpaar is ronduit zwak en niet origineel. Het voegt niets toe. Haar vertelstijl is prettig, de zinnen lezen vlot weg, het voelt gewoon goed. Het laatste deel is tegelijk het dikste deel. En daar moet je van houden…

In Eindspel volg je de gesprekken tussen Kyra en de kannibalistische seriemoordenaar. Deze ontmoetingen doen sterk denken aan die van Hannibal Lecter en Clarice Sterling uit The silence of the lambs. Het woord dat sterk in me opkomt bij deze dialogen is een woord waar ik eigenlijk een hekel aan heb: ‘Leuk’. Isa Maron heeft met deze thriller een boek afgeleverd dat net even ‘over-the-top’ is. Maar de liefhebber van De Noordzeemoorden zal daar wel doorheen kunnen kijken.

Maron, Isa | Ritueel

MARON_Ritueel_VP_HRDeel 3 van de serie De Noordzeemoorden mag er zijn. Spannend, snel en vindingrijk. Wel je koppie er goed bij houden, gezien de diverse verhaallijnen die uiteindelijk op geniale wijze bijeenkomen. Isa Maron heeft het weer voor elkaar!

Om gelijk met de deur in huis te vallen: deel 3 is ook echt deel 3. Eerst dus deel 1 en 2 lezen! Anders snap je er weinig van. Wat is de plot? Grote tuin bij grote villa in Amsterdam-Noord. 10 schedels in de tuin. Lichaam ontbreekt. Gruwel! Rechercheur Maud Mertens heeft de zaak in onderzoek. De eigenwijze en slimme studente Kyra Slagter, die de lezer al kent vanuit deel 1 en 2, steekt haar eigenzinnige neus ook diep in de zaak. Want het zou zomaar kunnen zijn dat haar verdwenen zus Sarina bij de slachtoffers zit… of ligt, beter gezegd. Verschillende elementen vanuit de eerste 2 delen komen terug en vallen samen in dit derde deel. Zowel Kyra als Maud beseft dat de zaken waar ze aan werken veel groter zijn dan ze hadden kunnen vermoeden. Maron weet heel goed de werkelijke actualiteit te vermengen met fictieve elementen. Kinderprostitutie en misbruik verweeft ze in het verhaal over de jacht op de seriemoordenaar.

Saillant detail: op bladzijde 311 lijkt het of Maron een literaire knipoog maakt naar een andere fameuze thriller, wanneer ze beschrijft hoeveel passagiers er aan boord van cruiseschepen verdwijnen. Ze haalt daar de term ‘passagier 23’ aan. Toevallig (?) ook de titel van een boek van Sebastian Fitzek, uit de koker van, jawel… The House of Books.

De lezer krijgt in dit boek ook een moralistisch kijkje achter de schermen van het rechercheren. Het werk valt rechercheur Niels Bingsten zwaar: ‘Misschien heeft het te maken met het werk. De oneindige stroom menselijk geweld en daaropvolgend leed. Het zit blijkbaar in ons. Tien hoofden in een tuin in Noord. Duizenden vermisten in een database. Grote groepen landgenoten die een dam opwerpen om de instroom van vluchtelingen tegen te houden. Misdadigers die mensen van huis en haard verjagen vanwege religie of afkomst, en macht natuurlijk. Vluchtelingen die elkaar mishandelen en beschimpen. Wordt het allemaal erger als je de mensen tegen de stroom in volgt? Zijn ze allemaal slechter van karakter, hebben ze criminelere waarden en normen, zijn ze minder ontwikkeld? Of zijn wij allemaal zo en allemaal in staat tot dergelijk gedrag?’

Voor de duidelijkheid: er zijn maar liefst 5 verhaalperspectieven. Het verhaal van de schimmige Sarah in Londen, het verhaal rondom de verdwijning van Sarina, de gedachtes van de seriemoordenaar, het onderzoek vanuit Kyra gezien en tot slot de verhaallijn rond Maud Mertens. Ondanks al deze perspectieven leest het verhaal vlot en hapert het zelden tot nooit. In een strak geregisseerde finale vallen bijna alle puzzelstukjes op hun plaats. Bijna… want deel 4 komt eraan!