Tag archieven: recensies

Ware, Ruth | De vrouw in suite 10

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ruth Ware heeft een hoge plaats verworven in de rij met bekende thrillerschrijvers. Zeker na haar bestseller In een donker, donker bos zijn alle ogen gericht op dit tweede boek: De vrouw in suite 10.

Ruth Ware is publiciste bij een grote uitgeverij in Londen. Na haar wereldwijde succes met In een donker, donker bos is ze doorgegaan met schrijven en heeft ze gekozen voor een bijzondere setting, die overigens sterk lijkt op die van Passagier 23, geschreven door Sebastian Fitzek. Ik moest vaak aan dat boek denken tijdens het lezen van De vrouw in suite 10.

Een persreis wacht de hoofdpersoon Lo Blacklock. Nadat ze een traumatische inbraak heeft overleefd in haar huis, heeft ze geprobeerd de draad van het leven op te pakken. Ook haar relatie met haar vriend Judah staat onder druk. Ze hoopt een en ander weer in balans te krijgen door aan boord te gaan van een klein, maar zeer luxueus cruiseschip. Tijdens de eerste reis van dit schip met verschillende journalisten en VIP’s aan boord, overkomt haar in een van de nachten iets vreemds: ze hoort een harde plons, onmiskenbaar het geluid van een lichaam dat overboord gegooid wordt. Lo gaat op onderzoek uit en stuit op bizarre verschijnselen. Niemand gelooft haar verhaal over de verdwijning van een persoon, een jonge vrouw die in suite 10 verbleef. Sterker nog: er zat niemand in die suite. Er is geen enkel bewijs, toch blijft het knagen in haar. Langzaam maar zeker krijgt ze het beklemmende en zeer verontrustende gevoel dat ze de grip op alles kwijtraakt en gek wordt. Of is er inderdaad meer aan de hand op de Aurora Borealis?

‘(…) ik dacht: er is een moordenaar aan boord, en niemand die het weet, behalve ik.’

De vrouw in suite 10 is keurig vertaald door Hanneke van Soest. Ik kwam nauwelijks onjuistheden tegen. De zinnen lopen keurig. De dialogen zijn vlot verteld. Al met al zit er veel vaart in het verhaal. Het verhaal is prima gestructureerd: het kent verschillende delen en tijdsperioden. Elk deel wordt afgesloten met een of meerdere mails of Facebookberichten van vriend Judah, die al vrij snel nadat Lo aan boord ging, melding maakt van haar vermissing. Meer en meer wordt duidelijk dat er een vies spel gespeeld wordt op dit cruiseschip. Maar wie is of zijn er bij betrokken? Dit blijft gelukkig lange tijd verborgen.

De vrouw in suite 10 is een boek waarin je de claustrofobische gebeurtenissen aan boord volop meemaakt. Doordat het indringend en filmisch beschreven is, lijkt het erop dat je zelf deel uitmaakt van deze persreis. Dat is de kwaliteit van Ruth Ware.

 

Beek- Visser, Marlen | Meesterdeal

Geplaatst op door
Beantwoorden

In 2015 debuteerde auteur Marlen Beek met de thriller Stem!, wat haar direct een nominatie opleverde voor de Schaduwprijs (prijs voor het spannendste debuut). Met Meesterdeal levert ze haar tweede spannende boek af.

De cover van Meesterdeal toont overduidelijk aan dat je te maken krijgt met een thriller die zich in en om een school afspeelt: een ouderwets krijtbord, een houten leerlingenstoeltje, een rondslingerende pen op de grond. Ook de ondertitel laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Het is een fraai uitgevoerd, prettig in de hand liggend boek. De flaptekst nodigt uit tot lezen. Dit boek triggert mij enorm; ik ben in het dagelijks leven docent Nederlands. Het verhaal roept dan ook veel herkenning op. Gelukkig niet op alle fronten…

Als de  zestienjarige Eva van Lierop een verhouding krijgt met haar tweeënveertigjarige mentor Sten Oudshoorn lopen de spanningen vanzelfsprekend hoog op in het gezin Van Lierop. Langzaam maar zeker komen er meer en meer details openbaar rond deze verhouding. Temeer daar je vanuit wisselende perspectieven het hele verhaal meekrijgt. Een inkijkje in het hoofd en gevoel van de mentor zelf maakt het verhaal op hoofdlijnen geloofwaardig. Binnen het gezin spelen zelf ook nogal wat geheimzinnige zaken, die pas (zoals het hoort) op het eind ontrafeld worden en ook voor de nodige verrassingen zorgen.

Marlen Beek schrijft in haar nawoord: ‘Bij Meesterdeal waren het enkele krantenberichten die mij aan het denken zetten. Ze hadden een overeenkomst: alle beschreven ze een situatie waarin de grens in een docent-leerlingrelatie wordt overschreden. (…) Maar wat als de leerling in kwestie zegt uit vrije wil te handelen en jouw bezorgdheid als ouder afdoet als bemoeienis, terwijl je weet dat je kind kwetsbaar is en de gevolgen niet overziet? (…) getracht de dilemma’s te schetsen waarmee de betrokkenen worstelen en de vraag te stellen of goed echt goed is en fout echt fout.’

De geloofwaardigheid waar ik eerder over schreef is op hoofdlijnen prima. Maar op het eind vind ik het ongeloofwaardig worden. Hoe de verhouding tussen docent en leerling in elkaar steekt en wat de (duistere) achterliggende motieven zijn, vind ik te vergezocht. Maar het doet geen afbreuk aan het verhaal zelf. Het verhaal boeit erg, hoofdstukken eindigen veelal met een heerlijke cliffhanger en het is, zeker als je in het onderwijs werkt, ook herkenbaar. De symboliek van de namen Adam (vader van het gezin) en Eva (dochterlief) is treffend gekozen. Helemaal als je de gedachtes van de mentor leest in het volgende citaat: ‘Eva heeft hem een droomwereld binnengelokt met haar verleidelijke blik. Ze heeft hem een paradijselijke appel aangereikt. Hij had die appel nooit moeten aannemen. Al duizenden jaren is bekend wat daarvan terecht gekomen is. Maar Eva voorgoed opgeven kan hij ook niet. Hij zit hopeloos in een spagaat tussen de wereld van fatsoen en zijn honger naar aandacht.’

Het is Marlen Beek uitstekend gelukt om enkele open eindjes in te bouwen en de dilemma’s waar de betrokkenen mee worstelen concreet sterk neer te zetten. Met een gerust hart kun je een volgend boek van haar tegemoet zien!

 

Chirovici, E.O. | Boek der spiegels

Geplaatst op door
Beantwoorden

Veel commotie rondom de verschijning van dit boek, sterker nog, het manuscript was een regelrechte hit in uitgeversland. Binnen enkele uren ging het de hele wereld over en ontbrandde er een strijd om de vertaalrechten. Nederland kreeg de wereldpremière: als eerste verscheen het boek hier. Ik heb het over Boek der spiegels van de schrijver Eugen Chirovici. Hij groeide op in een Roemeens-Hongaars-Duits gezin. In Roemenië ging zijn debuut meer dan 100.000 keer over de toonbank. Het zegt dus wel iets over de kunst van het schrijven van deze auteur. Of het publiek is (helaas) gauw tevreden. De lezer oordele zelf!

‘Allemaal hadden ze ernaast gezeten en alleen maar door hun eigen obsessies door de ramen gezien waar ze doorheen hadden proberen te kijken, terwijl het in wezen aldoor spiegels bleken te zijn geweest. Ooit zei een grote Franse schrijver dat de herinnering van zaken uit het verleden niet noodzakelijkerwijs de herinnering hoeft te zijn van hoe die zaken waren. Ik geloof dat hij gelijk had.’ 

Boek der Spiegels is knap geconstrueerd, geraffineerd geschreven. Maar wie denkt dat er een thriller van formaat ligt, komt bedrogen uit. Het is wel een goed geschreven roman geworden. Zonder meer! Eigenlijk is dit een whydunnit in plaats van een whodunnit. De auteur legt dit ook uit in zijn nawoord achterin het boek. Dat is een interessante invalshoek. Reden te meer om dit boek eens te lezen, het is snel, spannend en een tikje mysterieus.

Het verhaal op zich is snel verteld: in 1987 wordt de vooraanstaande hoogleraar Joseph Wieder vermoord. De zaak werd nimmer opgelost. 25 jaar later ontvangt literair agent Peter Katz enkele hoofdstukken van een manuscript met de titel Boek der spiegels. Het zijn de memoires van Richard Flynn over zijn tijd op Princeton University. Hierin beschrijft hij zijn bijzondere verstandhouding met Wieder. Katz raakt geobsedeerd door de nooit opgeloste moordzaak Wieder. Hoe dieper hij in de zaak duikt, hoe verder hij verwijderd raakt van de oplossing. Katz zoekt de mensen op die destijds behoorden tot de kring van intimi van Wieder. Vanuit verschillende perspectieven wordt de moord op Wieder beschouwd. Dit zorgt ervoor dat je als lezer een goed beeld krijgt van de personages en de omstandigheden die van invloed waren op de moord op Joseph Wieder.

Vertaler Edzard Krol heeft ervoor gezorgd dat de sfeer in het verhaal en de vertaling zelf echt samenvallen. Nauwgezet en uitermate correct heeft hij vertaald. Waarvoor hulde!

Kepler, Lars | Jager

Geplaatst op door
Beantwoorden

Met Jager levert het schrijversduo Lars Kepler hun nieuwste deel rondom Joona Linna af. Het is weer een ouderwets spannende, raszuivere thriller geworden. Thrillers schrijven kunnen de Scandinaviërs wel. Oog voor detail, oog voor sfeer en keiharde plots.

‘Ratjen, konijnen en de hel ‘, herhaalt Joona in zichzelf. Hij denkt aan de lichte en beetje verwonderde kinderstem en het rijmpje over de konijnen die een voor een in de hel belanden.’ (…) De moordenaar noemde Ratjen en zei dat de hel ze zou opslokken, hij is van plan alle konijnen in het rijmpje te doden.’

Joona Linna, opnieuw hoofdrolspeler in dit zesde deel Jager, zit in de gevangenis als zijn hulp wordt ingeroepen door Saga Bauer en haar team van rechercheurs. Ze zitten vast, muurvast. Een mysterieuze moordenaar lijkt geheel willekeurig slachtoffers te maken. Het enige wat hen verbindt is het kinderliedje dat ze horen vlak voor hun dood. Chef-kok en tv-ster Rex Muller verheugt zich ondertussen op het feit dat zijn zoon eindelijk bij hem komt logeren. Dan wordt plotseling Rex zelf verdacht van de moorden. Maar dan ontvangt hij ook het telefoontje waarop een stem te horen is die een kinderliedje afspeelt…

Behalve snelle acties, bloedstollende scenes waarin de moordenaar toeslaat, komen we ook haast poëtische zinnen tegen die de lezer even een moment van rust geven: ‘Valeria pakt de kar en loopt weer naar de kas. Zwijgend blijven ze de walnootbomen op de aanhanger laden. Het verleden beweegt zich onrustig in hen allebei, herinneringen tuimelen langzaam rond in hun oceaan en trekken meer herinneringen omhoog in de wervelingen.’ De climax is er een om door een ringetje te halen, even verbijsterend als heftig. Het verhaal zit opnieuw gedegen in elkaar, leest heerlijk weg en weet je geregeld op het verkeerde been te zetten.

Jager is absoluut een aanrader voor de liefhebber van Scandinavische thrillers, het is echter wel aan te bevelen eerst de voorgaande delen op volgorde te lezen. Wil je het verhaal en de bijbehorende context goed begrijpen, dan is dit een must. De titel Jager valt te herleiden uit het volgende stukje: ‘Konijnen zijn nerveuze dieren, ze kruipen in elkaar, zitten doodstil en hopen onzichtbaar te blijven, maar kunnen er niet tegen als de jager plotseling blijft staan om af te wachten. Door de stilte raken ze in paniek en dan zetten ze het op een lopen omdat ze denken dat ze gezien zijn.’

 

Zandberg, Lucas | De rendementsdenker

Geplaatst op door
Beantwoorden

De rendementsdenker. Onthoud deze titel. Lucas Zandberg. Onthoud deze auteur. Een ge-wel-di-ge roman over het onderwijs. Wat mij betreft een klassieker!

Lucas Zandberg (1977) studeerde Engels en schrijft artikelen voor de populaire weblog Tzum. In 2007 gedebuteerd met de succesvolle historische roman Mijn leven is van mij. Hierna verschenen achtereenvolgens Mayling (2012) en De vergeten prins (2015).

Met De rendementsdenker zet Zandberg de misstanden in het onderwijs op de gevoelige kaart. Robert Witteveen, zojuist afgestudeerd als docent Engels aan het HBO, is op zoek naar een baan. Hij vindt deze op het ROC Leyderschans in het hoge noorden van Nederland. Vol goede moed zet de 24-jarige Robert zijn eerste schreden in onderwijsland. Bevlogen, vol passie geeft hij les en wint zijn leerlingen voor zich. Aan de start van zijn onderwijscarrière loopt hij echter aan tegen onwillige collega’s Nederlands en Engels: de een staat vlak voor zijn pensioen en loopt niet meer zo hard, de ander is onbereikbaar en communiceert slechts per mail. Een collega, Lilian, een wat oudere dame, ziet het nog wel zitten, maar oogt vermoeid door vele jaren onderwijs: ‘Het mbo is het stiefkindje  van het Nederlandse onderwijssysteem (…) Alle aandacht gaat naar academische opleidingen. (…) Om mbo’ers bekommert geen mens zich.’ Robert besluit een talensectie op te richten en een vernieuwd lesprogramma op te zetten voor Engels. Dit stuit op enkele bezwaren, maar het lukt hem uiteindelijk.

Wanneer het afdelingshoofd van de opleiding Welzijn na een ernstig ongeluk tijdens zijn vakantie overlijdt, komt zijn vervanger Margot in beeld. Margot, die eerder een leidinggevende functie bij de politie had, verhuisd is naar Leermens in Groningen en daar een nieuw leven hoopt te beginnen, gaat aan de slag als sectormanager op het ROC. Samen met het CVB ( College van Bestuur) starten ze CPM op. (Creatief Project Management) De motieven van zowel Margot als die van het CVB voor een volledige metamorfose van het huidige onderwijssysteem staan lijnrecht tegenover die van het onderwijzend personeel binnen de opleiding Welzijn. Resultaatgericht onderwijs en de lancering van een megalomaan nieuwbouwproject in de stad maken de sfeer binnen school er niet beter op. Dieptriest is met name hoe in deze setting gesproken wordt door het management over de werkvloer: ‘De eerste fte die ik tegenkwam was de dramadocent’. Meer en meer komt het management verderaf te staan van de werkvloer, letterlijk en figuurlijk. De dreigende sfeer, de overbelasting van het personeel en de diverse misstanden binnen de school lopen uit op een onvermijdelijk desastreus einde.

Zandberg spreekt uit ervaring. Dat is te merken. Robert Witteveen, hoofdpersoon, is zeker zo gepassioneerd als Zandberg. Het kan niet anders. Ik heb veel moeten lachen om de schrijnende situaties die voorkomen in het boek. Het kan niet waar zijn! En toch… wanneer je, net als ik, werkzaam bent in het onderwijs, weet je: het is waar. Met stijgende verontwaardiging en verbazing leefde ik mee met het wel en vooral het wee van de verschillende docenten, teamleiders, sectormanager en het CVB. Voor een ieder die werkzaam is in het boeiende landschap dat onderwijsland heet, is dit boek absoluut een mustread!

Er is meer. Iedereen die houdt van een goed boek, van literatuur, komt aan zijn trekken in dit boek. Ook de privéomstandigheden van Robert Witteveen komen aan bod: de moeizame relatie met zijn ouders die het liefst zien dat hij niet in het onderwijs werkzaam is, maar gaat studeren aan de universiteit, de steeds ouder wordende opa die uiteindelijk sterft, de perikelen rondom de erfenis, alsook het privéleven van Margot met al haar sores, staan geregeld symbool voor en lopen parallel aan de gebeurtenissen binnen het onderwijs.

Ik houd van het citeren van anekdotes uit een boek. Dit boek is het meer dan waard geheel geciteerd te worden. Een goed geschreven roman van grote klasse!

‘Docenten zijn soms net autisten. Alles wat afwijkt van het oude wijzen ze van de hand.’

‘Wat vind jij als beginneling eigenlijk van deze toestanden?’ vroeg Astrid aan mij. ‘Ik houd me liever bezig met belangrijke dingen’ zei ik. ‘Ik ben aangesteld om les te geven. Al het andere is ruis.’

‘Wij raken uit het oog waar het om gaat: het onderwijs. Al deze cijfers en grafieken vertellen ons niets over hoe het er werkelijk aan toegaat. Daarvoor moet je het gebouw in, met leerlingen en leraren praten. Het onderwijs moet centraal staan, toch?’ 

Na dit laatste citaat van een van de teamleiders van de sector, valt voor haar het doek. Ze wordt ontslagen. Niet passend binnen het personeelsbeleid van de school…

 

Wagendorp, Bert | Masser Brock

Geplaatst op door
Beantwoorden

Bert Wagendorp - Masser BrockWat is waarheid? De vraag die Pilatus ooit stelde toen het ging om de vraag wie Jezus van Nazareth was, is actueler dan ooit. We leven immers in een tijd waarin nepnieuws en alternatieve feiten het zicht op de waarheid vertroebelen. Masser Brock is de hoofdpersoon van de gelijknamige roman van Bert Wagendorp en columnist bij De Nieuwe Tijd. Tijdens zijn werk als (onderzoeks)journalist en columnist zie je hem een weg zoeken tussen nieuws en mening over dat nieuws. Hij krijgt te maken met feiten en verzwegen feiten, objectieve weergave en manipulatie. Waarheid blijkt een begrip dat op diverse manieren kan worden ingevuld.  Uiteindelijk gaat het om de vraag of de waarheid überhaupt wel bestaat. Massers idee dat je als journalist de waarheid en niets dan de waarheid dient, blijkt een illusie.

Wagendorp, net als Masser columnist, beschrijft in zijn roman Masser Brock een aantal situaties waarin waarheden, halve waarheden en leugens aan de lezers van De Nieuwe Tijd worden gepresenteerd onder een schijn van feitelijkheid. Het verzwijgen van de naam van een betrokkene bij drugscriminaliteit en het niet bekendmaken van de precieze toedracht rond het sneuvelen van een aantal militairen in Afghanistan laten zien dat nieuwsfeiten nog iets anders zijn dan waarheden. En is dat per se verkeerd? Wagendorp roept vragen op en zet aan het denken! De waarheid ongecensureerd naar buiten brengen kan ongewenste consequenties hebben.  Het verzwijgen of verdraaien verdraagt zich echter niet met de journalistieke ethiek. Botsende belangen zijn soms een sta- in-de-weg voor de waarheid.  En dit geldt voor zowel ‘grote’ politieke als voor ‘kleine’ persoonlijke belangen.

Interessant is de verhaallijn waarin Masser Brock en zijn oud-collega Bonna Glenewinkel onderzoek doen naar een mol binnen de redactie. Hoe is het mogelijk dat er tientallen jaren van binnenuit invloed op het nieuws werd uitgeoefend uit naam van de Binnenlandse VeiligheidsDienst? Beïnvloeding van het nieuws, in welke vorm dan ook, is dus niet alleen een hedendaags verschijnsel. Ook in de tijd van de Koude Oorlog probeerden diverse partijen op de een of andere manier invloed op de publieke opinie uit te oefenen.

Wagendorp beperkt zich niet alleen tot het hoofdthema van ‘Masser Brock’, maar besteedt ook vrij veel aandacht aan de jeugd van Masser en zijn keuze voor de journalistiek. Daarnaast wordt de ontstaansgeschiedenis van De Nieuwe Tijd uitgebreid verteld. Voor sommige lezers is dit wellicht iets te veel van het goede, maar het heeft mij wel uitermate geboeid.  De wijze waarop Wagendorp zijn personages beschrijft, maakt het verhaal levendig.  Bonna Glenewinkel is een prachtmens met haar scherpe opmerkingen en bij tijd en wijle cynische kijk op de journalistieke wereld. In premier ‘Tup’ herkennen we onze altijd goedlachse premier Rutte. Daarnaast maken zijn familieleden van Masser een completer personage.

Wagendorps thematiek is zeer actueel, zeker nu we als nieuwsconsumenten ons nieuws op talloze manieren vergaren wat het onderscheid tussen nieuws en nepnieuws nog moeilijker maakt. Hij schreef deze roman overigens in de periode juli 2015 – december 2016 en had toen wellicht niet verwacht dat de verschijning ongeveer samen zou vallen met de aandacht voor alternatieve feiten en de fixatie op nepnieuws van de Amerikaanse president Trump. Een aardige bijkomstigheid.

Kooten, van M. | Het wonder van het Westland

Geplaatst op door
Beantwoorden

Voor me ligt Het wonder van het Westland. Een degelijk, keurig verzorgd en prettig leesbaar boek over een zeer populaire dominee van vroeger tijd: ds. Jac. van Dijk (1913 – 1984). Uitgeverij De Banier uit Apeldoorn heeft er, zoals bij veel andere boeken die ze uitgeven, een fraai boek van gemaakt. De inhoud zelf komt van een andere markante persoonlijkheid binnen de kring van bevindelijk-gelovigen, ds. M. van Kooten (Elspeet).

In Het wonder van het Westland lezen we in de inleiding: ‘Er zijn trouwens ook allerlei hardnekkige misverstanden die over hem een eigen leven gingen leiden. Het wordt tijd dat die rechtgezet worden.’ Zo gingen de geruchten dat Jac. van Dijk een broer zou zijn van een bekende acteur in de vorige eeuw: Ko van Dijk. Een bekende persoonlijkheid die meewerkte en meeschreef aan tal van films en hoorspelen. Het bleek en bleef een hardnekkig gerucht. Jac. van Dijk zelf zei hier vaak op dat hij ook een toneelspeler was. Hij kon goed mensen nadoen, imiteren. Van ‘Malle Pietje’ tot bekende predikanten uit die tijd. Door zijn grappen, talige spitsvondigheden en meer stond hij ook wel bekend als de ‘Wim Kan van de kansel’.

In 15 boeiende hoofdstukken geeft Van Kooten helder weer, in chronologische volgorde, Van Dijks jeugd, zijn studiejaren, zijn omkering naar God, de verschillende gemeentes waarin de dominee heeft gestaan, zoals Monster, Garderen en Nijkerk, zijn politieke visie en zijn staan in die politiek, zijn werk als godsdienstleraar op een christelijke school in Den Haag en tot slot staat Van Kooten stil bij de laatste jaren en het sterven van dominee Jac. van Dijk.

De bekende schrijver Rik Valkenburg vroeg ooit eens aan Van Dijk of het geen verloochening was van het ambt om de overstap te maken naar het onderwijs.  Hierop sprak Van Dijk: ‘Ik zag het als mijn roeping de jonge mensen dagelijks in aanraking te brengen met de Bijbel in zijn geheel. (…) Ik vroeg vanmorgen nog aan een jongen uit ‘s- Gravenzande hoe Elia (een Bijbelse profeet, red.) bij de beek Krith aan brood was gekomen. Hij antwoordde: Dat bracht de bakker en die zei dat het van God was.’

Vele herinneringen aan Van Dijk en vele bijzondere en soms ook grappige belevenissen worden aan de lezer opgediend. Ook zijn vriendschap met de erudiete, gerenommeerde dichter Gerrit Achterberg komt aan bod. Zo zit het boek vol met prachtige doorkijkjes, mooie vergezichten en lezenswaardige anekdotes.

Het wonder van het Westland is uiteindelijk een bewogen levensgeschiedenis geworden. Een boek over een man met grote diepten en duidelijke hoogten. Een boek over een man die aan depressies leed en die met tranen kon zeggen dat hij zijn houvast had in God.

Voor de liefhebber van literatuur, tot slot, nog een treffend gegeven. Van Dijk bepleitte dat dominees meer moderne literatuur tot zich zouden moeten nemen. Van Dijk citeert professor Van Ruler: ‘Ik zou wensen dat de dominees wat meer oude schrijvers gingen lezen. Zij zouden dan de moderne dichters ook beter verstaan.’

Frost, Mark | De Paladijnse voorspelling

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het Harry Potter-tijdperk is voorbij. Welkom Will West! Schrijver Mark Frost komt met een razendspannende en razendsnelle trilogie met als hoofdpersoon Will West. Frost is bekend vanwege zijn grensverleggende tv-serie Twin Peaks, die hij samen schreef en produceerde met David Lynch.

De Paladijnse voorspelling is het eerste deel uit een serie van drie. We maken kennis met Will. Al snel in het eerste hoofdstuk voel je haarscherp aan dat er iets staat te gebeuren: ‘Later, en niet eens veel later, wilde hij dat hij was blijven staan, terug was gelopen, haar had vastgepakt en nooit meer had losgelaten.’ De Paladijnse voorspelling is mooi geconstrueerd: het begint met een opdracht voorin het boek, gevolgd door een motto van dichter Ralph Waldo Emerson. Hierna lees je een cursief gedrukt stukje dat onheilspellend overkomt. Dan start hoofdstuk 1, getiteld Een dinsdag als alle andere. Een dinsdag die juist niet zo verloopt als alle andere. En ergens voel je dat met deze titel juist ook aan.

De Paladijnse voorspelling voelt aan en leest als Harry Potter. De setting, een dure en bijzondere kostschool, doet denken aan Zweinstein uit de Harry Potter-reeks. Studenten, bijzondere leraren, veel geheimzinnigheid en mysterie. Alle ingrediënten zijn aanwezig om er een goed verhaal van te maken. ‘Zorg voor een geordend brein’. Het is regel nummer 1 van de Lijst van Regels van vader West. Helemaal achterin het boek vind je de complete lijst van Regels waarnaar te leven: 98 regels die heel veel meegeven over het leven van de mens, regels die in de verte doen denken aan de Tien Geboden uit de Bijbel. De meeste van de Regels komen nadrukkelijk terug in het verhaal, ze vormen als het ware de rode draad door het boek heen.

Will is een bijzondere jongen met bijzondere gaven. Dat blijkt wanneer hij voor een bepaald examen het hoogste cijfer haalt. Hij wordt gerekruteerd voor een exclusieve en mysterieuze particuliere school. Einde oefening wat betreft zijn leven ‘onder de radar’. En dat was nou juist de bedoeling van de ouders West. Wanneer Will merkt dat hij gevolgd/ geschaduwd wordt door mannen met donkere hoeden en zwarte pakken is hij zijn leven niet zeker. Zijn familie wordt bedreigd. Will vlucht naar het Centrum, waar hij leert om zijn opmerkelijke gaven op een goede manier in te zetten in de strijd tegen het kwaad. Een serie gebeurtenissen en bizarre onthullingen zorgen ervoor dat Will belandt in een strijd die al eeuwenoud is. Een strijd tussen het Goede en het Kwade.

De Paladijnse voorspelling heeft een filosofische, religieuze, historische en spirituele inslag. Het boek staat vol met mooie verwijzingen naar andere boeken, verhalen, (buiten)-Bijbelse bronnen. Die intertekstualiteit maakt het boek het lezen waard. ‘Je moet op jezelf vertrouwen. (…) Leren vertrouwen op je instincten als de wereld zegt dat je dat niet moet doen. Vertrouw op jezelf voorbij het bereik van de ratio of de meningen van anderen.’

De evolutie van de mensheid speelt een redelijk belangrijke rol in De Paladijnse voorspelling:  ‘Maar voor het grootste deel van de natuur geldt dat hun lotsbestemmingen in hun code zijn geschreven – als beperkingen – en dat die absoluut onontkoombaar zijn.’ Dat maakt het voor sommigen wellicht minder aantrekkelijk om te lezen. De liefhebbers van fantasy en van een flinke dosis spanning zullen met De Paladijnse voorspelling ruimschoots aan hun trekken komen!

Harper, Jane | De droogte

Geplaatst op door
Beantwoorden

Wanneer ik de flaptekst lees van De droogte, geschreven door Jane Harper, kan ik niet anders dan enthousiast zijn. De quotes van bekende thrillerauteurs smaken naar meer. Dit boek kan niet anders dan echt goed zijn. Niets is minder waar.

Het verhaal is eenvoudig, weinig sprankelend. Een typisch plattelandsstadje in Australië, Kiewarra genoemd, wordt geteisterd door hitte en droogte. En dan gebeurt het nogal eens dat het humeur van verschillende mensen er ook flink onder lijdt. Als je smacht naar water, naar verlossende regen, en het komt niet. Tja, dat is vragen om moeilijkheden. Men is de wanhoop nabij. Wanneer 3 gezinsleden dood aangetroffen worden, met de bekende vliegen die op de lichamen en de geur afkomen, nemen de spanningen zienderogen toe. Luke Hadler heeft zijn gezinnetje vermoord en daarna zelfmoord gepleegd. Dat is althans wat we moeten geloven. Aaron Falk, die naar de begrafenis gaat van zijn vriend Luke, gaat op onderzoek uit. Tegen wil en dank wordt hij betrokken bij het onderzoek naar de vermeende zelfmoord. Vragen stapelen zich op en Falk wordt gedwongen zijn verleden en dat van zijn vriend en anderen uit Kiewarra onder de loep te nemen. Verleden en heden dreigen samen te vallen. Dan blijkt dat de zaak een geheel andere wending neemt.

Het taalgebruik in De droogte is mooi: ‘De hitte van de namiddag viel als een deken over hem heen. (…) Maar met een huid die de ene helft van het jaar het blauwige waas van magere melk had en de andere helft een kankerachtig cluster van sproeten vertoonde, deinsde Falk er niet voor terug de goede smaak te tarten.’ Harper beschrijft het plot in relatief korte zinnen. Dat leest heel vlot. Hiermee zorgt ze ervoor dat de spanning ook toeneemt. Ze werkt geregeld toe naar een climax.

Ronduit irritant zijn de vele flashbacks. Zit je net een beetje in het verhaal, komt er weer een flashback. Die zijn dermate kort van aard dat het verhaal vervolgens snel weer verder gaat in het heden. Wanneer dit een enkele keer gebeurt, is dat geen probleem. Maar zo vaak als nu, is verre van prettig. Het houdt op. De verhaallijn stokt hierdoor.

De stijl en het taalgebruik maken dat het enigszins literair aandoet. Maar van een thriller is in de verste verte geen sprake; het is eerder een aardige detective. Het begin van het boek is mijns inziens nog het aardigst. Maar daarna zakt het verhaal in. Het laatste stuk, de finale, is goed, maar redelijk voorspelbaar. Uiteindelijk is de sfeer in het boek nog het meest goed te noemen.

De conclusie is helder. Ik heb begrepen dat het verhaal verfilmd gaat worden. Het zal mij benieuwen hoeveel sterren die film zal gaan opleveren.

 

 

Windmeijer, Jeroen | Het Pauluslabyrint

Geplaatst op door
1

Het Pauluslabyrint levert Jeroen bepaald geen Wind(m)ei(j)eren op. Een stoere cover en een dito verhaal zorgen ervoor dat Leiden in last is! Tijdens het startschot voor het plaatsen van ondergrondse vuilcontainers in de binnenstad van Leiden stort de burgervader met graafmachine en al in een diep gat. Onder de bodem bevindt zich, zo blijkt na onderzoek, een compleet gangenstelsel. In dit gangencomplex wordt een jongen ontdekt, volledig onder het bloed. Levend. Wie is deze vreemde jongeman? Hoe is hij hier beland? Als kort na elkaar universitair docente Judith Cherev, van joodse komaf, en hoogleraar Arnold Tiegem spoorloos verdwijnen gaat hoofdpersoon Peter de Haan ( Petrus… de haan kraait… lijdensverhaal van Jezus Christus…?) op onderzoek uit. Na mysterieuze berichten op zijn telefoon gekregen te hebben moet Peter noodgedwongen op ontdekkingsreis door Leiden. Om de geheimzinnige puzzel te kunnen oplossen moet hij kriskras door de stad heen om zo de code te kraken. Om zo zijn collega Judith weer terug te krijgen. Hora est… maar wiens uur heeft geslagen?

Uitgeverij HarperCollins brengt het tweede boek uit van Jeroen Windmeijer. Na De bekentenissen van Petrus nu dus Het Pauluslabyrint. Jeroen is antropoloog en verdiept zich graag in vaderlandse, Romeinse en religieuze geschiedenis. In Het Pauluslabyrint  smeedt hij feit en fictie aaneen tot een volledig narratieve beschouwing op de historische en Bijbelse figuur Paulus. Wat is waarheid omtrent deze Paulus? Welke rol heeft hij gespeeld in de (Bijbelse) geschiedenis? Jeroen weet als volleerd verteller de lezer mee te nemen op deze spannende puzzeltocht om zo zelf te oordelen wie Paulus was.

Na lezing van dit boek is er de mogelijkheid om in Leiden zelf de speurtocht te maken. Een kaartje met gegevens achterin het boek geeft meer informatie. Het mooie hiervan is dat het verhaal tot leven komt en voorgeschoteld wordt als een waar verhaal. Jeroen maakt deze thriller compleet met eindnoten en een lijst van geraadpleegde literatuur.

Een waarschuwing voor christelijke lezers is op zijn plaats. Jeroen Windmeijer gaat op zo’n manier om met Paulus dat christenen zich er niet (volledig) in zullen herkennen. De wijze waarop hij Paulus neerzet is heel anders dan de christenen zullen belijden. Dit zagen we ook bij bijvoorbeeld De Da Vincicode van Dan Brown. Ook niet-christelijke lezers zullen wellicht moeite hebben met de enorme hoeveelheid aan informatie uit de geschiedenis en de Bijbel. Iets meer gedoseerd aanbieden had gescheeld kunnen hebben. Bijbelteksten worden Schriftkritisch uitgelegd. Het motto voorin het boek is ontleend aan Johannes 6: 54-56.

Tot slot, het boek is keurig opgedeeld in delen: proloog, raaf, bruidegom, soldaat, leeuw, pers, zonneloper, vader, epiloog. De delen worden afgewisseld met zogenoemde visioenen waarin we Paulus op de voet volgen aan de hand van tal van Bijbelteksten. De namen van de verschillende delen zijn afkomstig uit het Mithraisme, een officiële godsdienst uit het Romeinse Rijk. Deze cultus samen met de figuur Paulus komen op een boeiende wijze tot bloei in Leiden. Als je deze elementen zo bijeen weet te brengen, dan ben je een begenadigd schrijver.

‘Hij die niet eet van mijn lichaam en drinkt van mijn bloed, zodat hij een wordt met mij en ik met hem, zal de verlossing niet kennen.’